"Tu nie chodzi o bycie najlepszym, tu chodzi o bycie lepszym niż byłeś wczoraj” – parapływak Alan Ogorzałek o sportowej pasji i realizowaniu marzeń

Alan Ogorzałek jest najmłodszym sportowcem w gronie zawodników wspieranych przez Fundację Hasco-Lek. Mimo iż urodził się z wrodzoną wadą stóp,  od najmłodszych lat był osobą aktywną. W zeszłym roku jego wysiłki zaprocentowały uzyskaniem kwalifikacji do udziału w Igrzyskach Paraolimpijskich w Tokio, przesuniętych ze względu na pandemię koronawirusa na 2021 rok.

Alan jest wyjątkowo utalentowanym zawodnikiem, który nieustannie osiąga liczne sukcesy. W wywiadzie opowiedział nam o swoich treningach, motywacji i przygotowaniach do największych sportowych wydarzeń na świecie.

Kiedy rozpoczęła się Twoja przygoda z pływaniem? Co sprawiło, że stało się ono Twoją pasją?

Kontakt z wodą mam niemal od urodzenia, kiedy to wiele godzin spędzałem na ćwiczeniach rehabilitacyjnych. Natomiast moja przygoda z pływaniem profesjonalnym rozpoczęła się w czwartej klasie szkoły podstawowej. Wówczas, po zdanych egzaminach rozpocząłem naukę w klasie pływacko-tenisowej, w  Szkole Podstawowej nr 72 we Wrocławiu. Jednocześnie zostałem zawodnikiem Juvenii Wrocław.  W tym wieku miałem sporo zainteresowań: szachy, tenis (stołowy i ziemny), siatkówka, koszykówka, Capoeira, piłka nożna. Pływanie jednak to moja pasja – to, co kocham odkąd pamiętam i to, co napędza mnie i motywuje każdego dnia do cięższej pracy.

Co najbardziej motywuje Cię jako sportowca i reprezentanta Kadry Narodowej?

Pływanie to jeden z najcięższych sportów, w którym nie ma kompromisów, a walka z pokonywaniem trudności jest niemal każdego dnia. Jako sportowca motywuje mnie radość jaką daje mi pływanie, atmosfera na zawodach, satysfakcja z osiągnięć, szczególnie z „życiówek”, a także to, że jako reprezentant Kadry Narodowej mogę reprezentować Polskę na całym świecie. Oczywiście napędza mnie również to, że zarówno z krajowych, jak i zagranicznych zawodów przywożę medale.

W jaki sposób radzisz sobie z napotkanymi trudnościami?

Nienapotykanie trudności jest niemal niemożliwe. Zmagam się z nimi od urodzenia. Chyba też dlatego od dziecka nauczyłem się nie poddawać, walczyć do końca i dotyczy to wszystkich aspektów życia codziennego. Pomaga mi w tym dobra organizacja i brak czasu na rozmyślanie o trudnościach. Staram się zawsze myśleć pozytywnie i iść do przodu.

Jak zmieniły się Twoje przygotowania do startów w czasie pandemii koronawirusa?

Pandemia spowodowała, że zamknięto wszystkie baseny, zatem pływacy nie mieli możliwości trenowania. Tak długiej przerwy w pływaniu nie miałem nigdy, ale dzięki mojemu tacie, który jest trenerem,  posiadanemu sprzętowi oraz pozytywnemu podejściu trenowałem w domu każdego dnia. Opracowane cykle treningowe oraz ćwiczenia wzmocniły moje ciało, aby jak najszybciej możliwość wskoczyć do wody i robić to co kocham.

Co było/jest dla Ciebie najtrudniejsze w bieżącym sezonie sportowym?

W bieżącym sezonie ciągle najtrudniejsza jest „niepewność” dotycząca rozwoju koronawirusa. Tego, że ten wirus nie ustępuje, a przybiera na sile, a przecież w życiu najważniejsze jest zdrowie! Jednak, tak jak już wspominałem, staram się zawsze myśleć pozytywnie.

Pod czyim okiem przygotowujesz się do zawodów?

Obecnie jestem zawodnikiem w dwóch klubach: Śląsk Wrocław i Start Wrocław. W tym pierwszym moimi trenerami w roku szkolnym są Juvij Szyczkow i Kazimierz Bauer, natomiast
w Starcie Wrocław trenerem jest Wojciech Seidel, który jest jednocześnie trenerem Kadry Narodowej w Pływaniu Osób Niepełnosprawnych. Natomiast podczas wakacji uczestniczę w wielu warsztatach, obozach, zgrupowaniach, doszkalając technikę w pływaniu.

Z jakich elementów składa się Twój codzienny trening?

Codzienny trening to między innymi ćwiczenia w wodzie (około 3-4 godziny – trening tlenowy, beztlenowy, technika, ćwiczenia ze sprzętem, np. płetwy, łapki, ósemka) i na lądzie (około 1-2 godzin treningu obwodowego).

Jak wygląda dzień na zgrupowaniach, w których bierzesz udział?

Na zgrupowaniach jest podobnie jak podczas pozostałych dni, natomiast częstotliwość treningów jest zwykle intensywniejsza. Są one dostosowane do tego nad czym w danej chwili pracujemy. Tam można skupić się bardziej na detalach. Podczas wyjazdów muszę również znaleźć czas na naukę, żeby nie mieć zaległości. Staram się zatem każdego dnia poświęcić temu czas, abym wracając do szkoły nie musiał zbyt wiele nadrabiać. Zwykle dzień wygląda tak: 7.15 – śniadanie, 8.00 – 10.00 – poranny trening, jakieś drugie śniadanie, po treningu  o 13.30 – obiad, po nim nauka, ewentualnie chwila odpoczynku, od 16.00 siłownia (trening na lądzie), 17.00 – 19.00 -trening popołudniowy, po nim kolacja, chwila dla siebie i do spania.

Za Tobą kilka bardzo udanych startów w XXVI Ogólnopolskich Zawodach Integracyjnych w Pływaniu we Wrocławiu 2020 oraz Mistrzostwach Polski Juniorów i Juniorów Młodszych w Lublinie, gdzie zdobyłeś 7 pierwszych miejsc i 4 drugie oraz pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej w swojej grupie – Gratulujemy! Na jakich dystansach ustanowiłeś swoje życiówki?

Dziękuję.  Rzeczywiście obydwie imprezy należą do bardzo udanych. Na tych pierwszych zawodach, we Wrocławiu, udało mi się uzyskać dwa rekordy życiowe na dystansach: 100m stylem motylkowym i 200m stylem dowolnym. Natomiast na Mistrzostwach Polski JiJM w Lublinie było ich aż pięć, na dystansach: 50m, 100m i 400m stylem dowolnym, 100m stylem grzbietowym i 200m stylem zmiennym.

Mimo młodego wieku masz za sobą sporo startów. Które z zawodów wspominasz najlepiej i dlaczego?

Wszystkie imprezy ładują mnie pozytywnie. Szczególnie jednak wspominam Mistrzostwa Świata w Londynie i Puchar Świata w Berlinie (na który niebawem się znów wybieram). Były to mega-wielkie imprezy na których była niepowtarzalna atmosfera. Przyjechało kilkuset zawodników z całego świata, była zatem okazja spotkać wielu wspaniałych ludzi. Poziom przygotowania i cała otoczka były niezapomniane i na najwyższym, profesjonalnym poziomie. Z Londynu pamiętam jeszcze jedno – jak po finale na 400m stylem dowolnym wyszedłem z wody, podszedł do mnie bardzo sympatyczny, uśmiechnięty Pani i zapytał jak się płynęło? Kiedy zacząłem mu odpowiadać na pytanie, pojawił się kolejny Pan, tym razem z kamerą – i tak został przeprowadzony ze mną pierwszy wywiad w języku angielskim.

Jakie wyzwania czekają na Ciebie w kolejnym sezonie sportowym?

Mój kalendarz wypełniony jest na „maksa”. Właściwie nie ma weekendu bez ważnej pływackiej imprezy. Szczególnie ważne są Mistrzostwa Świata w Tajlandii, Mistrzostwa Europy na Maderze, Puchar Świata w Berlinie oraz Letnie i Zimowe Mistrzostwa Polski. Wiadomo jednak, że najważniejsze są Igrzyska Paraolimpijskie w Tokio, na które minimalne MQS osiągnąłem już w zeszłym roku. Do każdego z wymienionych wydarzeń przygotowuję się bardzo intensywnie.

Jeśli nie trenujesz, to jak spędzasz swój wolny czas?

Czasu wolnego praktycznie nie mam, bo przecież muszę jeszcze się uczyć, ale jak już trochę go znajdę, to jak każdy nastolatek lubię słuchać muzyki, spotkać się (jeśli to możliwe) ze znajomymi. Interesuję się też programowaniem gier, grami komputerowymi, grą w szachy i rozwiązywaniem łamigłówek manualnych na czas, np. kostki Rubika (mam ich nawet kilka w swojej kolekcji).

Dziękujemy i życzymy dalszych sukcesów sportowych, za które trzymamy mocno kciuki!

Podczas ostatnich zawodów pływackich – czterodniowych World Series, które odbyły się w dniach od 15 do 18 października, Alan aż sześciokrotnie stanął na podium. Wygrał na pięciu dystansach: 100m i 400m stylem dowolnym, 100m stylem motylkowym i grzbietowym oraz 200m stylem zmiennym. Ustanowił również swój nowy rekord życiowy.